Poezi nga Bajram Mjeku
Takat e saj trokitnin rëndë përmbi asfalt
në sheshin e vetmuar s’dukej asnjeri
nuk di si u zhduk bashkë me mjegullën
dhe nata e mbështolli si në blasfemi.
Papritur preftova udhën përkrah saj
siç papritur n’trotuar gjeta një trëndafil
ishte trëndafili i ngrirë dimrin e fundit,
që kish nisur të shkrihej atë fundprill.
E kërkova gjatë në sheshin e boshatisur
bukurinë e fisme nuk e pashë askund
ishte diçka si krizantemë, ishte diçka si
ëndërr e përmotshme që nuk mori fund.
Asnjëherë nuk mësova emrin e saj
netëve të errëta në dimrin e gjatë
Si të ishte hije e dalë nga legjendat
U kthye sërish të fshihet në baladë.
Ndodhi moti një mbrëmje pa hënë
as vet nuk di si u kthye në kujtesë
atëherë netët ishin më të bukura
bari në nadje mbushullohej me vesë.
Zonjën e kolme nuk e pashë më kurrë
as takat e saj nuk i dëgjova në shesh
qysh atëherë kur pashë hijen e saj
trokitjet e tyre më oshëtijnë në vesh.
ObserverKult
Lexo edhe:
BAJRAM MJEKU: QAN LULJA PËR LULEN
Zëri më i ëmbël i muzikës shqiptare Tefta Tashko Koço, u shua kur i kishte vetëm 37 vjet, por zëri i saj në zemrën dhe shijen e shqiptarëve mbeti i përjetshëm edhe sot mbas 76 vjetësh.
Duke ia dedikuar këtë postim fare simbolik sopranos së madhe shqiptare, me njërën nga këngët më emblematike të saj me titull: “Qan lulja për lulen”, do të bartja mesazhin për shumë të rinj shqiptarë që merren me artin muzikor…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
