… Ai që vrojton nga jashtë, për të mësuar se ç’ndodh pas një dritareje të hapur, s’arrin të marrë vesh kurrë aq shumë gjëra, se sa ai që arrin të shohë matanë një dritareje të mbyllur. Nuk ka objekt më të thellë, më misterioz, më intrigues, më të errët e më verbues, se sa një dritare e ndriçuar zbehtë nga drita e mekur e qiririt.
Ajo që arrijmë të shohim mes dritës së diellit, është gjithmonë më pak interesante se sa ajo që ndodh pas xhamave të një dritareje. Në atë katror të errët e njëkohësisht të ndritshëm, jeton vete jeta, ëndërron jeta, vuan jeta…
Në një dritare të tillë, nën harkun valë-valë të çatisë, une shoh një grua të varfër, të moshuar, me rrudha, e cila nuk del kurrë jashtë, por rri gjithmonë përkulur mbi diçka. Nga fytyra, veshja, lëvizjet e gjestet e saj, pa ditur pothuajse asgjë tjetër, kam arritur të njoh historinë apo me mire të them legjendën e saj, të cilën më ndodh shpesh t’i a rrëfej vetes duke qarë…
E, them se, sikur të kisha qenë edhe unë një plak i tillë i gjorë, do kisha dashur të kisha bërë të njëjtën jetë si te saj. E, kështu, pastaj, vete e bie të fle, krenar që kam jetuar e vuajtur në dhimbjen e të tjerëve.
Ndofta, ndonjë nga ju do pyesë: Po, ti, nga je i sigurtë që ajo çka përfytyron të jetë e vërtetë?… Por,ç’rëndësi ka e vërteta që ndodh jashtë meje në se ajo, me historinë e saj më ka bërë të jetoj, të ndjej që ekzistoj e të di se kush jam ?…
Përktheu: Vasil Qesari
ObserverKult
LEXO EDHE: Sharl Bodler: Kur t’i mbyllësh sytë…
Kur t’i mbyllësh sytë, bukuroshe shikimngrysur,
Në fund të përmendores prej mermeri të zi
Dhe kur të keshë për shtëpi e për katandi
Veç një qiler të lagshtë dhe një gropë të krimbur.
Kur rrasa që ta shtyp kraharorin e tmerruar
Dhe ijet e zhdërvjellta plot sharm n’pakujdesi
Të t’pengojë zemrën t’ndjellë epshet n’trup e ngji
Dhe këmbët të vrapojnë n’eventurë t’përvluar;
Gjatë atyre netëve t’pagjumë e për vaj
Varri që i vetmi e di ëndrrën time të paskaj
(Sepse varri gjithmonë e kupton poetin)
Do të t’thotë: “Pse, kurtizane e papërsosur,
s’e shijove at’ që qahet në jetën e pasosur?”
-Dhe krimbi si ndërgjegjja do të ta brejë trupin.
Përktheu: Mensur Raifi
