Nga: Valeria Fabrizi
Im atë ka qenë për mua një mashkull i padukshëm, praktikisht jam rritur pa të. Herën e fundit e kam parë në burg, luante poker, e çuan në Milano dhe aty u burgos. Ishte mjaft i dhunshëm.
Një herë e pyeta mamin, nëse ishte ai që e kishte goditur kur ishte shtatzënë, dhe më mbate në barku mua… ishte e vërtetë. Që nga ai moment, gjyshi më tha t’i shkëpusja raportet me atë person.
Ekzistojnë gra që duan shumë dhe meshkuj që nuk dinë të duan. Ekzistojnë edhe gra të tilla që dashurohen me meshkuj të tillë, duke menduar se mundet “t’i shërojnë”, por nuk është e vërtetë. Unë kam qenë me fat, pasi kam pasur dy dashuri të rëndësishme në jetë.
Njëra, më e madhja, ka qenë për bashkëshortin tim- kur ai u largua nga kjo botë, kur ndërroi jetë, e kam ndjerë shumë boshllëkun. Jo menjëherë. Boshllëku vjen më vonë, me kohën./bota.al
——————————–
Lexo edhe:
