Nga Nicole Krauss
Nëse do të kisha një aparat fotografik, – i thashë, – do të të bëja nga një foto çdo ditë. Në këtë mënyrë do të kujtoja se si dukeshe çdo ditë të jetës tënde.”
“Unë dukem saktësisht njësoj.”
“Jo, nuk dukesh. Ti po ndryshon gjatë gjithë kohës. Çdo ditë nga një grimë. Nëse do të mundja, do të mbaja një regjistrim të të gjithave.”
“Nëse je kaq i zgjuar, si ndryshova unë sot?”
“Ti je një fraksion milimetri më e gjatë, për një gjë. Flokët e tu u rritën për një milimetër më të gjatë. Dhe gjoksi u rrit një fraksion…”
“Ata nuk e bënë!”
“Po, ata e bënë.”
“Nuk.”
“Edhe ashtu.”
“Çfarë tjetër, o maskara?”
“Ti je bërë pak më e lumtur dhe gjithashtu pak më e trishtuar.”
“Do të thotë se ato anulojnë njëra-tjetrën, duke më lënë mua saktësisht të njëjtë.”
“Aspak. Fakti që je bërë pak më e lumtur sot, nuk e ndryshon faktin që bëhesh edhe pak më e trishtuar. Çdo ditë bëhesh pak më shumë nga të dyja, që do të thotë se pikërisht tani, pikërisht në këtë moment, ti “Je më e lumtur dhe më e trishtuar se sa që ke qenë ndonjëherë në jetën tënde.”
“Nga e di ti?”
“Mendo pak. A ke qenë ndonjëherë më e lumtur apo më e trishtuar se tani, e shtrirë këtu në këtë bar?”
“Unë mendoj se jo. Jo.”
“Dhe a ke qenë ndonjëherë më e trishtuar?”
“Jo.”
“Nuk është kështu për të gjithë, a e di. Disa njerëz […]”
“Po ti? A je më i lumtur dhe më i trishtuar tani që se çke qenë ndonjëherë
ka qenë?”
“Sigurisht që jam.”
“Pse?”
“Sepse asgjë nuk më bën më të lumtur dhe asgjë më të trishtuar se ti.”
ObserverKult
Lexo edhe:
HISTORIA E PROCESIT TË DORËSHKRIMEVE TË HUMBURA TË JOSEPH K.-SË: MA KANË VJEDHUR KAFKËN!
Nga: Davide Brullo
Quhej njëlloj si femra e parë, Eva, dhe nga 2016 sillej vërdallë me dy thasë plastikë plot me dokumente, duke e rruar kokën, vazhdimisht.
I kishin marrë gjënë më të dashur, thoshte, duke mallkuar të nxehtin e Tel Avivit dhe cinizmin e Izraelit, ajo, hebreje, bijë emigrantësh çekë. Thoshte se i kishin vjedhur shkrimtarit Franz Kafka.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
