Nga: Halil Matoshi
Poezia për vrasjen potenciale
nuk munet me pasë nji titull t’mirë
Po e quej thjesht Poema e Lilit
Më 21 maj 1999 nji dyzinë serbë
me uniforma blu
e menime të zeza
rrethuen sh’pinë téme
hapën dyer me shkelma kundakë
e shamje
siç nis çdogjâ në Ballkan
Bastisje e brimë
përmbysje orendish
dhe të secilës ide për njeriun
si qenie humane
Ishim të shpërqendruet
baba 84-vjeç i shihte në sy milicët
i patrazuem sikur tallej me kohët
që i ringjâlleshin
Nâna e shtangun
m’i kish ngulë sytë nemitun
si me pa dekën e djalit
Fëmijtë shikojshin armët e tyne
unë i shihja të gjithë
pak çaste para se me i masakru
me dilemën morale
që s’mujta me bâ asgjâ për ta
Grueja ajo mbante fëmijtë përdore
e herë tanë neve
si në nji valle të çmendun
në nji gropë
unë s’kisha kohë për vete
po e pajsha nji dramë
pa epilog
Mund të ishte Shakespeare-ane
ata mund të ktheheshin mrena!?
Mos e bâ Zo’
u mbyll dera e oborrit
më qitën jashtë
Nji revole me fyshekë napalmi
ma vùni mas kreje
mâ i riu p’ej tyne
“Jel si spreman” * m’tha serbisht
unë u bâna gati
Ai e shkrepi
e ndjeva po diqysh nuk bijsha
e unë e dijsha
që ato armë ishin të mbushuna
për ne plot nji shekull
“Krenemo” ** urdhnoi
at’herë e kuptova
se nuk i kish vù fyshekë
Mas meje metën njerëzit
e mi hala të gjallë
dhe tym i dendun me erë mishi
që dilte nga mbamendja
———————————
*A je gati?
** Nisemi
ObserverKult
Lexo edhe:
HALIL MATOSHI: KUR E VIZITOVA BABËN N’KATUND
ÇASTE POETIKE ME HALIL MATOSHIN: ÇKA BAN NJI NANË… (VIDEO)
ObserverKult
