Nga Ilir Ikonomi
Një revistë franceze e qershorit 1880, boton këto dy gravura shqiptarësh, shoqëruar me një shkrim të rrallë.
Është interesante se si na shihnin të huajt në atë kohë, e kam fjalën nga ana fizike.
Zgjodha këtë pjesë:
Shqiptarët janë një nga racat më të bukura, ndoshta më e bukura në të gjithë Turqinë. Ata janë më të afërt me grekët sesa me sllavët dhe të kujtojnë tipet më të bukura të malësorëve zviceranë për nga fytyra ovale, hunda e gjatë dhe e hollë, trupi më tepër hollak se i shëndoshë dhe format elegante.
Shqiptari ka cilësitë fizike të zviceranëve dhe tirolezëve. Njëlloj si ata, ai është një këmbësor i guximshëm, u ngjitet maleve porsi dhitë, me pushkën mbi supe.
Por, në ndryshim prej tyre, ai ka një gjallëri e një gaz prej jugorësh që i shtohen mprehtësisë së tij të jashtëzakonshme, e cila të bie menjëherë në sy.
Ashtu si grekët, shqiptarët dallohen si njerëz që e marrin jetesën me gëzim, ashtu si u vjen.
Krenaria kombëtare shfaqet te çdo fjalë e tyre, te gjestet, madje edhe tek ecja e tyre e lehtë dhe herë-herë teatrale.
ObserverKult
Lexo edhe:
PSE PO IKIN SHQIPTARËT NGA VENDI?
Nga Dom Gjergj Meta
Ishte krejt e kuptueshme se me rënien e komunizmit, regjimit që e izoloi Shqipërinë për 45 vite me radhë, një pjesë e mirë e shqiptarëve, sidomos e të rinjve, do të largoheshin nga Shqipëria.
Dëshira për liri dhe afërsia gjeografike e Evropës (nëpërmjet Italisë) në krahasim me vendet e tjera komuniste, e lehtësonte mërgimin e shqiptarëve drejt saj. Kjo duke bërë që Evropa të shndërrohej në destinacionin e natyrshëm të shqiptarëve.
Ajo që ndodhi në atë moment fillestar ishte gati e vetvetishme.
Po ashtu, edhe ikjet me gomone në vitet 1990 e pothuajse deri në fillim të viteve 2000, janë deri diku të kuptueshme si përzgjatje e eksodit të vitit ‘90-‘91.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
