Pablo Picasso ishte një piktor dhe skulptor spanjoll. I lindur në Malaga më 25 tetor 1881 dhe vdiq më 8 prill 1973, si të thuash me furçë në dorë. Kjo gjë mjafton që Picasso të zërë një vend të veçantë në historinë e artit.
Ai do të konsiderohet ndër protagonistët absolutë të artit të shekullit të njëzetë, duke përfaqësuar një lidhje thelbësore midis traditës së shekullit të nëntëmbëdhjetë dhe artit bashkëkohor. I njohur edhe për karakterin e tij të veçantë, ai ishte gjithashtu i famshëm për frazat si: “Në dymbëdhjetë vjeç dija të vizatoja si Raphael (piktor italian i Rilindjes së Lartë), por m’u desh një jetë e tërë për të mësuar të pikturoja si fëmijë”. Ja disa kuriozitete për një prej artistëve më të njohur në botën e artit.
Picasso, një art shumë jorealist
Një herë një burrë kritikoi Pablo Picasson sepse ai propozoi një art që ishte shumë jorealist. Më pas artisti spanjoll e pyeti: “A mund të më tregosh ndonjë art realist?”. Burri më pas i tregoi foton e gruas së tij. Picasso tha: “Pra gruaja juaj është pesë centimetra e gjatë, dydimensionale, pa krahë apo këmbë dhe pa ngjyra përveç nuancave të grisë?”
Pablo Picasso, një artist rekordesh
Libri Guinness i Rekordeve Botërore përmend Picasson si piktori më prodhimtar. Ai ka prodhuar më shumë se 13.000 piktura dhe vizatime, më shumë se 100.000 gravura dhe litografi dhe të paktën treqind skulptura.
Denoncimi i Guernicës
Ushtarët nazi stë në Paris, së bashku me ambasadorin gjerman, e pyetën kur panë pikturën e Guernica-s: “A e bëre këtë tmerr, mjeshtër?” dhe ai u përgjigj: “Jo, kjo është puna juaj”. Pablo Picasso krijoi pikturën e madhe të titulluar Guernica në vitin 1937, menjëherë pas bombardimit të qytetit bask nga një grup vullnetarësh të forcave ajrore gjermane.
Guernica nuk është një vepër me rëndësi vetëm dokumentare. Përveç kujtimit të bombardimit të qytetit bask, ai përfaqëson edhe një denoncim moral të faktit. Për më tepër, me kalimin e kohës, piktura e Pikasos është bërë simboli i dënimit kundër shkatërrimit të luftës që u shkakton kaq shumë vuajtje njerëzve.
Kush e vodhi Mona Lizën?
Pak njerëz e dinë se më 22 gusht 1911 piktura e Mona Lizës u vodh nga Muzeu i Luvrit në Paris. Picasso, së bashku me poetin Guillaume Apollinaire, dyshohej se ishin autorë të vjedhjes, duke pasur parasysh personalitetin e tij “të veçantë”. Picasso dhe Apollinaire sigurisht nuk e kishin vjedhur Mona Lizën, por ishin kufizuar në blerjen e objekteve të artit iberik, të vjedhura nga muzeu nga Joseph Géry Pieret, një hajdut i vogël që vidhte vazhdimisht disa pjesë të vogla nga Luvri.
Pablo Picasso, i frikësuar, i ktheu statujat dhe gjërat u rivendosën. Edhe Apollinaire kaloi disa ditë në burg, por në gjyq të dy u larguan me një qortim të fortë nga gjyqtari. Dhe Mona Lisa? Ajo u gjet dy vjet më vonë, në vitin 1913, në Firence. Hajduti nuk ishte Pieret i varfër, por italiani Vincenzo Peruggia, i cili donte ta kthente pikturën në Itali.
Fraza e famshme
Një nga frazat e tij më të famshme ishte: “Imitimi mediokër, kopja e shkëlqyer”.
Frika nga të qenit i varfër
Pikaso ishte peniafobik, domethënë i tmerruar se mos bëhej i varfër.
Qeni i Picassos
Picasso kishte një qen të quajtur Lump. Kur fliste për Lumpin e vogël, Picasso-s i pëlqente ta përcaktonte: “Ai nuk është qen dhe as njeri i vogël. Është diçka tjetër”. Sipas asaj që lexojmë në librin “Picasso & Lump: a Dachshund’s Odyssey”, shkruar nga fotografi i famshëm amerikan, David Douglas Duncan, më 19 prill 1957 fotografi shkoi për të vizituar Maestron në vilën e tij “Le Californie” në Kanë. E shoqëron një qen, i adoptuar një muaj më parë, Dachshund Lump.
Sapo hyn në studion e Picassos, mes artistit dhe qenit lind dashuria. Lump merr në zotërim shtëpinë, ai fillon të marrë në zotërim të gjithë divanet e shtëpisë.
Personazhi i qenit godet menjëherë artistin, i cili në të njëjtën ditë e përjetëson, duke e portretizuar në një pjatë qeramike. Kur vjen koha për të shkuar në shtëpi me fotografin, Lump refuzon të ndjekë Duncan-in dhe që nga ajo ditë, ai bëhet shoku më i ngushtë i Pikasos.
Lump spikat në 15 nga 44 studiot e serialit “Las Meninas”, frymëzuar nga kryevepra e Diego Velazquez. Lump qëndroi në krah të Picasso për gjashtë vjet. Në vitin 1963, një sëmundje e shtyllës kurrizore e detyroi fillimisht t’i nënshtrohej trajtimit veterinar në Kanë, më pas u transferua – falë këshillave të Duncan-it – në Gjermani, ku mund ta kishin trajtuar në mënyrë më efektive dhe t’i shpëtonin jetën, pavarësisht se kishte arritur të mposhtte të keqen që e goditi, qeni nuk e pa më kurrë Picasson.
“Mallkimi” i Picassos
Pablo Picasso kishte shumë gra, dy gra zyrtare dhe shumë të dashura, dhe u kontestua për qëndrimin e tij shovinist mashkullor. Gruaja e parë Olga Kolkova u çmend, Marie-Therese Walter u vetëvar, Dora Maar pësoi një lodhje të tmerrshme që i mori jetën, ndërsa gruaja e dytë Jacqueline Roque qëlloi veten.
Jo vetëm artist, por edhe poet
Pablo Picasso u thoshte miqve të tij se edhe ai e konsideronte veten poet.
Migrena
Sipas neuroshkencëtarit holandez, Michel Ferrari, origjina e pikturave kubiste të Pablo Picasso-s ishte migrena: fytyrat e prera vertikalisht dhe disproporcionet relative do të ishin për shkak të vizioneve të “thyera” të pacientëve me aurë vizuale, patologji nga e cila ndoshta vuante. /Libreriamo- gazetashqiptare/
ObserverKult
Lexo edhe:
