Ju ftojmë të lexoni një cikël të zgjedhur poezish nga Biser Mehmeti.
PORTRETI IM
E vara në mur
Portretin tim
Që kur të zgjohem
Ta përshëndesim njëri-tjetrin
Kafenë e mëngjesit
Ta pimë bashkë
Të flas në heshtje
Për ëndrrat që mbetën
Mbrapa shpine
Në një humnerë
T’i tregoj për kopshtin
Që u mbush me ferra
E lotët m’u shteruan
Duke i ujitur lulet e thara
Dikush tinëz
Portretin tim
E mbushi me njolla të zeza
Të cilat ma hanin shpirtin
Një natë gozhda u ndryshk
Korniza ra në tokë
Portreti im u bë copë-copë
KUR HYJ NË OBORR
kur hyj në oborr
shtëpinë nuk mund ta gjej
hapësira plot gjurmë
njerëzish dhe kafshësh
në çdo cep
gjëra të shkapërderdhura
vetëm oxhakun
nuk kanë mundur ta marrin
ulem në mes të oborrit
me lakuriqët e natës
nëpër kujtimet me barishta
trishtim lodron pa pra
do të flej në oborr
derisa vdekja të më përqafoj
NË SYRIN TËND
në syrin tënd
hapa varrin tim
ende pa vdekur
në dorën tënde
lash shpirtin
dhe mendjen
në mëshirën tënde
lash fatin dhe
fatkeqësinë time
lulet që t’i dhurova
si kujtim i përjetshëm
m’i le mbi arkivol
tri ditë para vdekjes
DUKE KËRKUAR KËSULËKUQEN
Rrugës për në bjeshkë
Unë bëhem ujk
Ti bëhesh dhelpër
Nga lisat e prerë
Nuk e shohim mashtrimin
Si klith nga degët
Me zërin e qyqes
E kërkojmë shtëpinë
Ku fshihet Kësulëkuqja
E nuk e gjejmë dot
Kthehemi mbrapa pa asgjë
Unë bëhem dhelpër
Ti bëhesh ujk
Kur e hapim
Derën e shtëpisë
Në shtrat e shohim
Kësulëkuqen me pushkë
Drejtuar drejt neve
I VERBOVA SYTË
i verbova sytë
të mos i shoh
njerëzit lakuriq
si bredhin
rrugëve të qytetit
të ngazëllyer
prej çmendurisë
i shurdhova veshët
të mos i dëgjoj
njerëzit si fyejnë e
shajnë prindërit
që i kanë lindur
e nxora zemrën nga kraharori
të mos i ndjej dhembjet
që m’i shkaktojnë
njerëzit e dashur
i gjymtova këmbët
të mos dal jashtë
varrit ku jam mbyllur
prej lindjes së dështuar
ObserverKult
Lexo edhe:
CIKËL ME POEZI NGA DENATA RROJI: ANDRRAT JANË SHELGJE RRAHUN STINËSH!
CIKËL ME POEZI NGA FERNANDO PESSOA, PËRKTHYER PREJ MOIKOM ZEQOS
