E NEMUNA NANË!
Nana gjithnji gzim e lumni mbjell n’fmi,
shtron lulnaja andrrash t’shndritshme,
hanë e yje tund n’lisharëza përrallash,
mëkon shpresa t’qëndisuna
ujitun prrojesh t’argjendta,
tan’ gaz e hare.
Përditë t’lume.
Nana qindron si mal,
i madhnishëm,
para e pas krahve –
t’fmijve!
Nana – kshtjellë,
kshtjellë e nemun asht nana!
Pa ‘da e sulmueme,
drobitun dhimtash,
lëpin plagë e mëkon varra,
n’mbrojtje t’kërthive.
…
Kur nana,
kufomë e sakatosun
dergjet përskej,
çka ban fmija?
*𝘚𝘩𝘬ë𝘱𝘶𝘵𝘶𝘯 𝘯𝘨𝘢 𝘭𝘪𝘣𝘳𝘪 𝘪𝘮 “𝘌 𝘨𝘫𝘪𝘵𝘩𝘬𝘰𝘩𝘴𝘩𝘮𝘫𝘢 𝘈𝘯𝘥ë𝘳𝘳”, 𝘓𝘪𝘵𝘵𝘦𝘳𝘢, 𝘗𝘳𝘪𝘴𝘩𝘵𝘪𝘯ë, 2024
ObserverKult
Lexo edhe:
E gjithmonshmja dashni, poezi nga Donika Dabishevci, lexon Engjëllushe Alla (VIDEO)
Poezi kushtuar nanave të dëshmorëve nga Donika Dabishevci
