Langu i shelnjes ma ngjizte zanin
dhe unë mbetsha nji borizan memec
s’mund t’i trembsha laraskat as kukuvajkat
që rrinin në telin e teshave t’nanës
dhe në degët e thata t’ftonin
S’ më mbetej tjetër veç borinë
ta ktheja në dylbi e ta shikoja Ylberin
që lidhte Livadhet e buta
me Gurinën
dhe Hanën që fundosej në Krue
Thuprat e shelnjes fërshëllenin Ditën
e mbetur therrave të murrizit
derisa
Në muzgun e saj luaja lojën e sorrave me ‘to
Shelnjen e mori vërshima
në nji ditë të Krisur
Mua me mbeti zani i ngjizur
