Nga: Alain Delon
Jeta nuk ka ç’të më japë më, mësova gjithçka, pashë gjithçka, por mbi të gjitha, e urrej këtë epokë, e kundërshtoj.
Ekzistojnë disa qenie që i urrej. Çdo gjë është e rreme, gjithçka është shtrembëruar, nuk ka respekt, nuk ka më fjalë nderi.
Vlen vetëm paraja, kështu që kur të largohem nga kjo botë nuk do ndjejë keqardhje.
ObserverKult
———————-
Lexo edhe:
MIMIKA LUCA: SI PËRFUNDOVA NË JETIMORE ME NËNËN TIME
Në vitet e fëmijërisë së aktores Mimika Luca, nuk kishte asgjë të bukur për të treguar jo vetëm prej saj, por prej të gjithë moshatarëve. Mirëpo, jeta e saj ishte ca më e vështirë se e të tjerëve, e jo vetëm prej luftës.
Babai e kishte lënë që në muajt e parë të jetës, u nda nga jeta prej tuberkulozit. Të dyja, me mamanë, në një moshë që sot Mimika nuk e kujton, u detyruan të trokisnin ku të mundeshin për të gjetur një strehë. Pas ca rrugëtimeve e përpjekjesh për të marrë pasurinë që u takonte, përfunduan në “Strehën Vorfnore” ku do të qëndronin për disa vite…
Megjithatë, vajzës së vogël nuk i munguan as fustanet me çarçafë e as mundësitë për të shkuar në Shtëpinë e Pionerëve. Ku do të mësonte e zhvillonte pasionet e saj, derisa u martua për t’i dhënë jetës profesionale një drejtim tjetër dhe për ta hequr tashmë mamanë nga një mijë e një punët që kishte për gjithë jetën, për të shijuar pak rehatinë e shtëpisë dhe mbesën e parë…
Mimika, kohë më parë, kur u vlerësua me titullin ‘Ambasadore e Paqes’, tregoi edhe për ato vite të jetës ku nuk kthehet me shumë kënaqësi, por s’mundet as t’i harrojë. Pasi ka ndarë ca kohë më parë me lexuesit e “Panorama”, historinë e saj të gjatë të njohjes e dashurisë me aktorin Ndrek Luca…
TEKSTIN E PLOTË E GJENI KËTU
