- Dita e parë
fluturoj me aeroplan
jam afër dritarës ulur
duke shikuar më njërin sy kah toka
me tjetrin kah qielli blu
pas meje një udhëtar lutej
kur shikoj jashtë
më bëhet se i shoh zogjtë e bardhë
që kanë humbur rrugën
ata po udhëtonin
për ta kërkuar dashurinë
n’atë dimrin e zi plotë borë të bardhë
tri orë më vonë e preku detin lakuriq
gratë e veshura me diellin
pardon; krem dielli
një grua e pafajshme
zhvesh lëkuren para syve t’ mi
s’kam guxim t’i flasë
- Dita e dytë
e vara këmishën
në degët e qiellit blu
spirancën në sukën që fle
peshqit me sy qershie
më shikonin plotë butësi
rri përballë kofshve të skuqura
gjoksit të ndezur të një gruaje
që më ngjan në pjepërin e djegur n’dielli
jam në luftë me peisazhin
dhe më pulëbardhat që me buzëqeshin
e dija se do të më zë gjumi shpejtë
deti lakuriq qepallat m’i mbylli
- Dita e tretë
shtëpia ime është në fund të katundit
e katundi është larg nga deti lakuriq
aty i kam fshehur kujtimet
të shpëtojnë nga sëmundjet
e kam fshehur aty
një mollë e një ftua të kafshuar
me trastën në shpinë e kërkoj rrugën e katundit
në detin lakuriq asnjë shenjë s’e gjej
të gjitha rrugët më duken
si një tufë zogjësh në fluturim
kam mbetur duke i shkund kokërrat e kripës
që e kanë ter lotin e syrit
- Dita e katër
një i moshuar vdiq
në detin lakuriq
u mblodhen njerëzit
ta shikojnë si instalacion arti
kritikët që erdhen me vonesë
thanë e paska pi detin
një fëmi i pa sherr
e pshurri instalacionin
nuk e kuptonte idenë e autorit
në St. Petersburg e lajmëruan popin
të bëhej gati për ekspozitën e radhës
- Dita e pestë
Në detin lakuriq shoh një bahçe
e shumë molla sherbete
shoh peshqit që bëhen gati t’i kafshojnë
nga meraku që s’munden t’i arrijnë
dridhen si gjethi në zjarr
kur e panë pjatën që i priste
vdiqen brenda vetes
eh, a ja vlen të vdiset
për dy kokërra mollë
- Dita e gjashtë
një ujk avdall zbriti nga mali i prerë
ra në qytet ta kthej orën prapa
pastaj në torishten e bagëtive
u ngatërrua me qingjin
një shekull nuk e mësuam
kush e thuri torishtën me thupra të kalbura
nesër do të jetë tepër vonë
t’i gjejmë ata që shkuar pas ujkut avdall
bariut i duhet urtia që ta kuptoj
se ujkut i duhet mjegulla
- Dita e shtatë
në ishullin idiot
lakuriq në rërën e nxehtë
një virgjëreshë sapo bëhet gati
ditët e zeza t’i mbyt në det
t’ia prish kodin e mistershëm marrëzisë njerëzore
pasi u la gjithë natën në detin lakuriq
virgjëresha u pastrua
nga mëkatet qe ia kishte shkaktuar
një qen rrugaç
- Dita e tetë
ishin mbledh njerëzit e djegur
dhe e frynin diellin
dielli me frymë nuk ftohej
peshqit e befasuar
shikonin këto krijesa me mishëra të kripur
që u rrjepej lëkura si bollës
brenda këtij peizazhi idilik
plotë me ujë
me këtë diell
me kaq shumë kripë…
si shumohen kaq shumë peshqit
në detin lakuriq s’ka nevojë
për pilula seksi
psikolog
urolog
orë të gjata trajnimi
nëpër ordinanca mjekësore
kur rrobaqepsit i ka munguar pëlhura
Për herë të parë e kuptova
(me zor e kuptova)
s’ është vonë kurrë për një shpirt tjetër
ku hyn e del dritë e diellit
- Dita e nëntë
gjithçka brenda gjuhës së politikanit
është e errët
edhe diskutimi i ti me një gotë ujë përpara
është mashtrim i gjatë
sa për të qëndruar aty
fjalitë i ka të bukura
ashtu siq e ka të bukur gruan
që i mungon dashuria
(Në gjysmëfjalinë e parafundit
ajo s’ka asnjë gjurmë faji
pse politikani ka mbetur
duke i ra foltorës me dorë
e gruaja e shtrirë thellë në shtratë
e ajros trupin para se t’i mbledh rrobat e shtrejta
shpërndar nëpër dysheme…)
një fëmij jetim
që babaj ju ka vrarë në luftë
e futi kokën nën plaf
mos ta dëgjoj melodinë e zorrëve
(Ata që do të jetojnë në këtë kohë
do të jenë politikan ose të çmendur)
- Dita e dhjetë
është fillim shtatori
në relievin e rërës
njerëzit ua prishin qetësin peshqëve
duke u munduar ta mësojnë gjuhën e tyre
në syrin e qelqtë të peshkut
asnjëherë nuk do të dimë
cila është ëndrra më e bukur e tyre
çdo ëndërr është
vetëm njëherë e njejtë
(Gusht, Side-Turqi
Shtator, Hamburg-Gjermani)
ObserverKult
