Në planetin tonë të rrumbullakët
rruga që e kam humbur
është e rrafshët
tash e kuptova ç’domethënë nata
pa asnjë yll në qiell
lehtë mund të zënë pritë
e liga e fshehur
duke i nuhatur erërat e parfumit
shkeli mbi shiringa të zbrazëta
mbi të kuqët e buzëve
qosheve të ndyra të sheshit
në një shtëpie të vjetër
matem më të panjohurën
në aktin e pazakonshëm-
mbesin vetëm njollat
një përrallë e verdh
një mijë vite përsëritet
nën yllin e vet rreth kokës
një pikë gjak nga kofshë e gërvishtur
një tatuazh nga telat me gjemba
e mbarsin sëmundjen shekullore
(duke kërkuar rrugën e rrafshët
në shitoren e katundit e lashë emrin
të shënuar në fletoren e borgjëlive …
e lashë blinin që për herë të parë
nën hijen e tij thithnim ajër të tymosur
i shikonim kryqëzimet e insekteve
si e kafshonin njëra tjetrën
e çiftoheshin në duart tona…)
