Nga: Viland Shmid
Babën mbaj mbi supet e mia,
Mbi kurrizin tim.
Shoh rreth vetes kur vjen ndonjë fotoreporter.
Ç’dreqin kërkojnë nga ne?
A s’është gjëja më e natyrshme e botës
që unë babën mbart me vete
nëpër tokën e mitraluar të Koresë,
larg zonës së zjarrit,
larg prapavijës së luftës,
kur ai është i uritur e i dobët në mesditë
dhe këmbët të lodhura i ka nga ecejaket e gjata,
nga ditët dhe netët midis fronteve?
Ndiej babën tim
mbi supet e mia.
Kështu e mbante Enea Ankizin plak
larg Trojës së shkatërruar,
Kështu do të më mbajne mua bijtë e mi
përmes plasjes së shrapnelave të luftës së ardhshme,
përmes vërshëllimës së flakëhedhësve,
që bëjnë dritë për filmat dokumentarë.
Përktheu: Petraq Kolevica
————————————————————————————
LEXO EDHE: RRËFEHET BASHKËSHORTJA E PETRAQ KOLEVICËS: SI MË KËRCËNUAN SIGURIMSAT NË ZYRË! DO TË DEGDISIM…
Konstruktorja e ndërtimit të shumë objekteve industriale dhe shoqërore në gjithë Shqipërinë rrëfehet për kapitullin profesional në jetën e saj. Pesha e përgjegjësive, mandej martesa me arkitektin e mirënjohur, Petraq Kolevica, do e lëkundte jo pak jetën e saj familjare.
Akuzat direkte politike ndaj të shoqit dhe si ai i shpëtoi burgimit. Survejimet e shpeshta të Sigurimit të Shtetit në zyrën e saj të punës apo tentativat e akuzave për sabotim në spitalin e Përmetit janë vetëm një pjesë e eksperiencës jetësore të gjermanoshqiptares, Edith Logoreci Kolevica.
Pakkujt që lëviz kalimthi nëpër Shqipëri apo që rastësia e çon nëpër qytete të ndryshme të vendit, e di se shumë prej ndërtesave të rëndësishme publike, si spitalet shtetërore apo objekte industriale, si fabrika dhe uzina (sot të dalë jashtë funksionit dhe të braktisura në mëshirë të fatit) mbajnë autorësinë e punës së një shqiptaro-gjermaneje, siç është edhe Edith Kolevica.
Inxhinierja e ndërtimit, që u njoh me zbatimet në terren që në moshën 25- vjeçare, edhe pse me nota nostalgjie…
TEKSTIN E PLOTË MUND TA LEXONI KËTU
