Ah, është e vërtetë lamtumirë, e vluara ime,
nesër që në pikë të mëngjesit do të iki
drejt Gjirit të Meksikës
ose mbase drejt bregut të Kalifornisë.
Kështu që lamtumirë, dashuria ime e vërtetë!
Do të takohemi ndonjë ditë tjetër, në një tjetër kohë.
Nuk është ikja,
ajo që më hidhëron,
por e vluara ime, e cila pas do të mbetet.
Ah, dhe koha është kundër meje dhe era fort po fryn,
edhe shiu po shndërrohet në breshër.
Mbase do të kem më tepër fat
po të marr ndonjë rrugë drejt perëndimit,
megjithëse po udhëtoj në një shteg të rrahur mirë e mirë.
Kështu që lamtumirë, dashuria ime e vërtetë!
Do të takohemi diku, dikur…
Nuk është braktisja,
ajo që më brengos,
por zemra ime, që duhet të mbetet pas.
Herë pas here një letër do të shkruaj,
teksa sa andej-këndej sorrollatem, me mua mund të udhëtosh.
Me kokën time, me zemrën dhe duart e mia, e dashur,
çfarëdo që të kem mësuar do të ta nis.
Kështu që lamtumirë, dashuria ime e vërtetë!
Do të takohemi diku, dikur…
Nuk është braktisja,
ajo që më brengos,
por zemra ime, që duhet të mbetet pas.
Do të të tregoj për të qeshurat e taksiratet,
qofshin ato të dikujt tjetër apo të miat.
Me duar në xhepa dhe jakën e palltos ngritur përpjetë,
pa u vënë re dhe pa u njohur do të rrugëtoj.
Kështu që lamtumirë, dashuria ime e vërtetë!
Do të takohemi diku, dikur…
Nuk është braktisja,
ajo që më brengos,
por zemra ime, që duhet të mbetet pas.
Ke dëgjuar për një qytet ku për bukuri edhe mund të shkoj,
është diku andej nga ultësirat meksikane.
Thonë që gjithë njerëzit janë miqësorë andej
dhe gjithçka që të pyesin është vetëm për emrin.
Kështu që lamtumirë, dashuria ime e vërtetë!
Do të takohemi diku, dikur…
Nuk është braktisja, ajo që më brengos,
por zemra ime, që i duhet të mbetet pas.
Shqipëroi: Edvin Shvarc
ObserverKult
—————-
Lexo edhe:
