Teksti: Tomás Méndez
U lodha duke qarë, e dielli nuk perëndon
Nuk e di a më mirë të të mallkoj apo të lutem për ty.
Kam frikë të të kërkoj dhe të t’gjej
kur shoqëria më bindin që ke ikur.
Ka momente kur dua të dorëzohem
E ti nxerr, përgjithmonë, thonjtë nga vuajtja.
Por, sytë më shterren nëse nuk shohin nga ty
Dhe dashuria, në perendim, të pret përsëritshëm.
E ti vendose, në mënyrën tende, të ikësh
Pëllumbeshë e zezë, ku mund të jesh?
Mos luaj më me krenarinë time, e ligë
edhe nëse ngulfatja jote bëhet e imja, e askujt tjetër
edhepse të doja marrëzisht, ti nuk kthehesh më…
Pëllumbeshë e zezë je grilë burgu
Dua të jem i lirë, të jetoj me ke dua
Zot, me jep forcë, në atë që bëj për ta kërkuar
E ti vendose, në mënyrën tënde, të ikësh.
Përktheu e përshtati: Rilind Gërvalla
