Ah, mjerë unë për kënaqësinë e kotë,
Ah, mjerë unë për lavdinë e së kaluarës
Kënaqësi që sjell në fund dëshpërim
Lavdi që tek e fundit nuk sjell asnjë fitim!
Kështu thotë zemra e fundosur;
dhe kështu do të thotë sërish
deri sa engjëlli i fuqishëm të shpërthejë
Duke bërë diellin dhe hënën të shtangen
Kur t’i lëshojë yjet me vërshim si shi i papritur.
Dhe njerëzit do të kalojnë të frikur
Duke u përkulur nën peshën e rëndësisë së tyre
Dhe njerëzit e motshëm do të shtrihen të kapitur
Dhe të fortët do të ngrihen të lodhur,
Po edhe të rinjtë do të përgjigjen me pëshpërimë
Duke i thënë njëri-tjetrit: Çe kotë ishte gjithë kjo!
*Titulli i origjinalit: “Kotësi e kotësive”
Përktheu: Irena Dono
ObserverKult
Lexo edhe:
CHRISTINA ROSSETTI: RRI E QETË ZEMRA IME E THYER!
Shpresa se isha në ëndërr ishte një ëndërr.
Ishte veç një ëndërr; dhe tani zgjohem
rehatprishur, e lodhur dhe e plakur,
për hir të një ëndrre.
E var harpën mbi një pemë,
një shelg lotues në liqen;
E var harpën e heshtur atje,
të shtrembëruar dhe të këputur
Për hir të një ëndrre.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
CHRISTINA ROSSETTI: KUR TË KEM IKUR NGA KJO BOTË, I DASHUR…
Nga: Christina Rossetti
Kur të kem ikur nga kjo botë i dashur,
Këngë të trishta për mua mos këndo
Mos më mbill trëndafila mbi krye
Dhe as qiparis që hije lëshon
Mbi mua dua bar të gjelbër
Lagur nga pika vese dhe rrebesh.
Dhe po të duash kujtomë
Dhe po të duash harromë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
