Cikël me poezi nga Maram Al Masri: Burrat që s’më deshën

maram al masri

Nga Maram Al Masri

Të fsheh poshtë jastekut tim
si një libër të ndaluar.
Dritat flenë
dhe zhurmat shugaten.
Atëherë të tërheq prej andej
dhe filloj 
të të gris në copa të vogla.

* * *

Je kaq i ndryshëm prej atyre…
E veçanta jote!
Puthja ime
në buzët e tua.

* * *

Ai erdhi tek unë
me format e trupit të një burri     
dhe unë e shpërfilla.         
Ai tha:
Hapu! 
Jam fryma e shenjtë
Pata frikë nëse nuk i bindesha 
kështu që e lashë të më puthte.
Zbuloi
gjokset e mia të druajtura            
me vështrimin e tij të ngulët
dhe më transformoi
në një grua të bukur.
Atëherë ai shfryu shpirtin e tij në trupin tim,
gjëmime dhe vetëtima    
dhe unë besova.

* * *

Si kokërriza kripe
ndriçuan ata
pastaj u tretën.
Kështu u zhdukën
burrat
që s’më deshën.

* * *

Natën 
rroke prej beli.
Puthi gushën si ç’më puthje mua 
dhe mbaj në duar lodhjen e ditës 
së saj shterpë.
Thuaji asaj nga ana ime 
se është kaq e bukur 
dhe e dëshirueshme 
si  ç’ishte ditën 
kur e njohe për herë të parë.
Bëj dashuri me të 
si ç’bëje dashuri me mua 
deri sa zogjtë e saj të heshtur 
të fillojnë- të çuçurijnë,
me gruan
që është 
armikja ime.

* * *


Sa buballaqe!
Sa herë që zemra ime
dëgjon një rrahje,
hap flatrat e saj.

* * *

Fli në gjumë të thellë 
dhe mos të të shqetësojë 
pagjumësia ime. 
Lermë të ëndërroj pak 
rrugë me pemë
dhe livadhe të sheshta 
që i përshkoj 
mbi kuajt e mi të egër.
Jam gruaja që duhet të jetë 
e arsyeshme 
dhe esëll. 

* * *

Një bashkëshorte
kthehet në shtëpi
me aromën e një burri të huaj.
Lahet
hedh parfum
veçse e athët mbetet
aroma e pendimit.

*  *  *

Sonte 
një burrë do të dalë 
duke kërkuar 
prenë 
që të kënaqi misteret e pasionit të tij.

Sonte 
një grua do të dalë 
duke kërkuar 
një burrë që ta bëjë 
zonjën e krevatit të tij.

Sonte 
gjahtari dhe preja e tij do të takohen
do të bashkohen 
dhe ndoshta 
ndoshta 
do të këmbejnë rolet.

***

PRES PAS PORTËS SATE

Pres pas portës sate,
mos më ndërse qentë e tu të tërbuar, 
sepse më ndjekin pas.
Qentë e tu
Që i kam parë të lindin, 
i kam ushqyer, 
i kam përkëdhelur, 
që kanë harruar, 
si i përqafoja, 
dhe si i mbështesnin kokat 
në prehërin tim.

Ah, mosmirënjohësit!

Çdo herë  
që hap valixhen time 
del pluhur.

* * * 

Nuk ndjeu asnjë fije turpi përpara saj 
me rrobat e vjetra prej pambuku 
dhe çorapet tij të grisura. 
U zhvesh në atë mënyrë që zhvishet 
nevoja për të bërë dashuri, 
dhe pushtoi 
si ëngjëll 
trupin e saj.

Përktheu: Dashamir Malo

ObserverKult

Lexo edhe:

MARAM AL MASRI: NUK DONTE SHUMË AJO…