Unë s’mund t’jem ma shumë se uji yt
që rrjedh tokës sate
shtatit e shtratit tim
e jetë m’i jep lisit n’shkamb
ma rritë e ma kacavjerrë mbi kokë
t’ma ruej ftyrën t’mos skuqet
kur korren grunajat
t’mos m’shpohet ashti me m’u ngri palca
kur çmenden ernat kallnorësh
t’mos m’pëlcet fara mrazit
S’mund t’jem ma shumë se bari yt
luletërfoja
që ushqen laruken
gjinin për fëmijën tim tamël ia mbushë
e mua gurrat me vargje
me cicërima
puthje për fluturat e bardha
për xixëllonjat që territ m’bajnë dritë
për vasha gjiplota e për gjinkalla
për trimat që prehen n’kërcyellin e gjethit
e rriten dukagjinçe
Unë s’mund t’jem ma shumë se guri yt
që ma ruen kurrizin kur vjellin rrufetë
kur kodrat ngrihen mbi bjeshkët
e kapen me qiellin fytas
për djepin tand
vargun tim
lidhun lulak n’gjinin e nanës
Unë mund t’jem vetëm loti yt atdhe
e ti bota ime që ma ruen palcën
Kërçovë, 26.12.2019
