Dukeshin të lumtur si pemë të pjekura
Shëtisnin qentë me zhugë udhëve të përmbysura
E ju flisnin fjalë dashurie
Nëpër diellin e vjeshtës rrezitnin brengat që s’ju shiheshin
Nga hija e firmave që kishin veshur e tërë kohën
E bënin ritualin e syzave, i ngritnin e i ulnin i ngritnin
Një vajzë
Me ngulm kërkonte dy sy gaca
I duheshin si dy kokrra ilaçi për zemrën
Që si mish i djeshëm kishte nisur t’ kundërmojë
Një djali
Një bel i hollë vashe i duhej i duhej qafa e saj
Se as xhepat duart nuk ia mbanin më
Mbi udhë thyenin hapësirën si xham të tejdukshëm
Me gjithfarë ecjesh e thyenin e krismë ajri të ndotur ndihej
Krismë që shurdhonte drunjtë përreth
E si pemët e pjekura dukeshin të lumtur
Ata
Veshur me firma me brengat në diell vjeshte
Duke i shëtitur qentë udhëve të përmbysura
të lumtur si pemë të pjekura
-bënin ritualin me syza
