S’kemi nevojë të turpërohemi për lotët tanë… nga Çarls Dikens
“Qielli e di se ne nuk kurrë s’kemi nevojë të turpërohemi për lotët tanë, sepse ata janë shiu mbi pluhurin verbues të tokës, i cili i zë frymën zemrave tona.
Unë gjithmonë jam bërë më mirë pasi kam qarë – më keqardhës, më i vetdijshëm për mosmirënjohjen time, më bujar.”
ObserverKult
Lexo edhe:
Nuk po kërkoj dikë që të m’i fshijë lotët…
Unë po kërkoj dy supe për të qarë ose dikë që të më thajë lotët…
Dua dikë që të mos qaj kurrë.
Jam një grua e kohërave të tjera. Jo kohëve të lashta. Por e kohëve të esencës.
Tekstin e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
Lexo edhe:
Kur ia pashë babait qelbin që rridhte nga kyçet e duarve gropë prej hekurave dhe torturave s’mund t’i ndalja lotët…
Pse i fsheh duart ashtu babë? – pyeta me lot ndër sy në atë dhomë të ftohtë të ngushtë që të zinte frymën.
– Asgjë nuk kam, të pastë baba, – tha ai dhe uli me shpejtësi mëngët e xhaketës doku ngjyrë bojë kafe. Mbuloi sa më shumë kyçet e duarve, por ky gjest nuk arriti të mbulonte qelbin që rridhte nga kyçet e duarve gropë prej hekurave dhe torturave. Mbulova sytë me dorë nga tmerri dhe lotët më rodhën çurkë, e më vinte të ulërija fort, por polici që mbikqyrte nuk na e hiqte shikimin asnjë çast dhe frika se mos bënim keq babës, na mbyllte gojën.
M’u shkallmua zemra prej dhimbjes dhe ashtu e vogël siç isha nxora një shami prej xhepit dhe ia dhashë me frikë.
Tekstin e plotë e gjeni KETU
