Nga Uratë Hysenaj
Me pakujdesinë tënde fëminore, unë e di se nuk mund ta kuptosh situatën anormale të momentit. Por planeti ynë po kalon një ngjarje unike. Një situatë e trishtuar, ku gjyshërit, xhaxhallarët, hallat, miqtë vuajnë ose vdesin nga një virus i shëmtuar.
Me zemrën tende të ndjeshme, jam e sigurt që ti e ndjen të panjohurën që unë përjetoj përballë gjithë kësaj.
Kjo situatë e errët sjell gjithashtu pjesën e saj të gëzimit, detyrimi im i vetëm është të qëndroj me ty në shtëpi dhe kjo është larg nga të qenurit një barrë.
Ditët po ecin, dhe ne po jetojmë një jetë pa planifikim. Pizhamat në shtëpi po lejohet deri në darkë, po ashtu mund te kemi një mëngjes të gjatë.
Jemi duke u akomoduar në momentin e tanishëm, vlerësojmë atë që kemi, e rikrijojmë veten, e krijojmë veten.
Ndërsa presim që virusi të largohet, ne kemi fatin të jemi spektatorë dhe aktorë në aksione kolektive duke bashkuar njerëzit nga bregu në bregdet.
Ne mund t’i lëmë celularët mënjanë, sepse nuk ka asgjë urgjente në zyrë. Më në fund vëmendja ime është vetëm tek ty dhe tregimet tua ekscentrike.
Përderisa nuk ka më asnjë ngut, le të marrim kohën për të marrë frymë nga ajri, për t’u lidhur përsëri me jashtë, të vëzhgojmë se çfarë natyra ka për të na ofruar.
Jo gjithçka duhet të jetë në rregull, le ta shijojmë jetën. Spërkatjet e ujit të banjës do të fshihen më vonë, njollat ne pasqyre do të pastrohen në një kohë tjetër.
Po, është një pandemi alarmante, nuk është larg nga një farsë. Shumë njerëz punojnë shumë për t’u kujdesur për të sëmurët dhe për të siguruar mbijetesën tonë. Por tani për tani, le të sigurohemi që të gjithë janë të sigurt duke qëndruar në shtëpi dhe duke jetuar ditën për ditë.
Do të bëhet mirë, shpirti im, do të jetë mirë.
