Sonte mund t’i thërrmoj
Të gjitha fjalët në grimca heshtjeje
E të ndahem prej tyre me një buzëqeshje
Ti je një pikëllim melodioz
Që nuk largohesh prej meje
Më ke ngërthyer
Me përqafimin e tingullt
E këngëzon në mua
Qiellin e tejdukshëm të shpirtit tënd
Unë dashurohem disi
E koha vrapon drejt meje si një gjethe
Ecjet e mia të gjata
Mendimet e mia për ty
U bënë udhë
e udha u bë tinguj
që më rrëshqasin nëpër trup
me prekje të ujshme trishtimi
Dhimbja e butë
Më ka mbështjellë
Në një tërëkohësi të brishtë
Ku mendimet e tua
Ma marrin qenien larg
Ma sjellin në ty
Në errësirën tënde të çuditshme
Ku fle soditja
Dhe ti bëhesh një siluetë e pangjashme
Për t’u dashuruar
