Qendra Kombëtare e Librit dhe Muzeu Historik Kombëtar në Tiranë kujtuan poetin Fatos Arapi, në datëlindjen e tij.
Poetja Mimoza Ahmeti u shpreh se: “Vura re që Fatos Arapi kishte qenë partizan. Dhe ai ka marrë pjesë me idealin e tij, në ndërtimin e një qenieje që erdhi më pas dhe ai me sa duket nuk ishte fort dakord”.
Studiues, shkrimtarë e pedagogë folën për veçantitë e poetit. Që mundi të nxjerrë njeriun nga konteksti mbytës, duke përcjelle me gjuhë ambige ankthin dhe pasiguritë e shoqërisë.
“Ai i kishte shkruar ndërkohë, unë kam lindur në kohë tjetër, kandil lirie, në tempull të vjetër. Ai ishte kritikuar në mënyrë të vazhdueshme për hermetizmin e tij dhe vepra e tij ishte cunguar pareshtur. Por edhe jeta e tij ishte mbajtur në një kërcënim të pandërprerë duke ia vështirësuar skajshmërisht ekzistencën. Hermetizmi ishte klasifikuar politikisht si fenomen kundrarevolucionar që do të thotë se bartësit e tij ishin objekt i sigurimit. Fatos Arapi nuk u thye megjithatë”, tha shkrimtari Besnik Mustafaj.
“Veprat iu cungua, ndërsa jeta e tij ishte në kërcënim”.
Ai vijoi të shkruajë me ardhjen e lirisë, për të kapur kohën e humbur duke e ditur që nuk kishte shumë kohë. Dhe sa më shumë lartohej poeti, po aq fshihej njeriu, që deri në fund të jetës, u kthye sa në një eremit, po aq në një mit./(BalkanWeb)
LEXO EDHE: Poezi nga Fatos Arapi: Ti do vish, e dashur, si s’do vish?
Biografia e Fatos Arapit: Klikoni këtu