Që kur “Past Lives” u shfaq premierë në Festivalin e Filmit Sundance në fillim të këtij viti, ai ka qenë në krye të vlerësimeve të kritikëve në festivale. Ndërsa revista “Rolling Stone” e ka cilësuar tashmë si filmin më të mirë të vitit.
Filmi tregon historinë e Nora-s, e portretizuar nga Greta Lee, një gruaje që rilidhet me të dashurin e fëmijërisë pasi kishte emigruar nga Koreja e Jugut kur ishte fëmijë. Si të rinj, ata rilidhen përmes Skype, por distanca i detyron të ndahen.
Vite më vonë, Nora jeton në New York me bashkëshortin e saj amerikan, Arthur (John Magaro). Kur Hae Sung (Teo Yoo) vjen në Amerikë për ta parë, çifti mesa duket është ende në një lidhje, gjë që i lë të tre të hutuar.
Një forcë tjetër e këtij filmi është fakti se të gjithë personazhet janë njerëz të mirë që përpiqen të bëjnë gjënë e duhur. Por sikurse në jetën reale, nuk është gjithmonë e qartë se cila është gjëja e mirë për të bërë në situata të caktuara.
Ideja e titullit është se njerëzit që krijojnë një lidhje, sado e vogël qoftë, dhe që kanë qenë bashkë në të kaluarën, mund ta kenë atë lidhje në të ardhmen.
“Past Lives” është një histori për dashurinë e humbur dhe dërrmimin që nga fëmijëria, qasjen e dhimbshme në të kaluarën e ofruar nga mediat digjitale, rrugët e pamarra, jetët e pa udhëhequra, luksin e kotë të keqardhjes.
Është gjithashtu një film për përvojën e emigrantëve dhe se si krijon realitete alternative të përjetshme në mendje.
Regjisorja Celine Song është vet një emigrante nga Koreja e Jugut. E frymëzimi i saj për të shkruar ka ardhur nga përvojat e saj.
‘The Guardian’, në kritikën e filmit, thekson se ai sugjeron një version laik të shekullit të 21-të, jetët e kaluara të protagonistëve janë fëmijëria e tyre, e ruajtur dhe e lartësuar në kujtesën e tyre dhe komunikimet moderne./ gazetashqip
ObserverKult
Lexo edhe:
VIKTOR HYGO: ÇUNAK QË S’DIJA NGA NDJENJAT, NJËZET AJO…
Poezi nga Viktor Hygo
Për Rozën gjë nuk kisha ndjerë,
kur vajtëm bashkë ne në ahishtë;
në tym po flisnim e në erë,
për çfarë mend s’mbajtkam pikërisht.
I ftohtë unë isha porsi gurët;
tek hidhja hapat krejt hutaq,
për lulet flisja dhe për drurët:
vështrimi i saj më thosh: «Veç kaq?»
Po bëhej strehë për ne ograja,
ndrinin mbi vesë margaritarë;
unë veshët te mëllenjat mbaja,
ajo te bilbilat gjyzarë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
