Nga Flutura Açka
Sot, të gjithë jemi gdhirë më të varfër
Pusho në paqe, Miokom! Ti mendje brilante.
Një i urtë i patëdytë, që i bëri shërbimin kombit deri në fund, ndër të paktët që nuk kërkoi kurrë, që dha shumë dhe që do t’i mbetemi borxh po aq shumë…
Një nga intervistat e tij të fundit e dha ne sallën e Teatrit Kombëtar, pak javë para shembjes.
Poezi e Moikom Zeqos:
Ka një mrekulli të vdekjes
Ka një mrekulli të vdekjes të saktë si ligjet
kur trupat tanë do të shpërbëhen në elemente
të natyrës,
ndoshta do të takohemi si ujëra nëntokësore,
si humus e kripëra te rrënjët e një bime,
që ajo të lulëzojë e të hapi petale
e të mahnitë gjithçka me bukurinë anonime.
Do të na lulëzojë eshtrat…
Ajme! Po shpirtrat vallë?
Si krijesa ajri do të enden nëpë re,
përherë të dy ndarë dhe asnjëherë një!
