Ishin ditët me diell. Me lojrat e përbashkëta, para oborrit të pallatit. Në shkollë prapë bashkë. Mësimet i bënin në të njëjtin orar, madje për këtë kishim edhe një grup të vogël kontrolli, me dy vetë, sipas radhës. Askush nuk duhej të luante jashtë, në orarin e mësimit në shtëpi- po ama, kur loja niste ndizej mëhalla.
Nuk kishte as internet, as telefonë të zgjuar që të të “raportojnë” në çast vendndodhjen. Por, secili mbante varur në qafë, një çelës. Ishte çelësi i shtëpisë – shumëkush e kujton duke qeshur, këtë detaj të viteve të fëmijërisë… Jemi para viteve ‘90-të!
Fotografitë e mëposhtme, vijnë si “relikte” të çmuara në një kohë të vështirë, sepse koha është e pakthyeshme, sikurse fëmijëria dhe pafajësia, transmeton ‘konica.al’.
——————–
Lexo edhe:
Shqipëria e kohës së Ahmet Zogut (Foto të rralla)
ObserverKult
