Kështu çdo natë pres ty si skllav;
Rri e vështroj yjet si ngrejnë statuja
Mbi pirgjet e kështjellave që vizatojnë errësirën.
Kështu çdo natë zbresin nga drurët perënditë ilire
Me tunikat e prera nga mjegullat e lashta
Dhe lulekumonat si për mort tingëllojnë.
Dhe, është një zog i zi që mallkon
Me zërin e baladave të përgjakura.
Kështu çdo natë vjen vërdallë nëpër kopsht një hije
Me një qiri prej hëne në dorë.
Por, ah! kur të vish ti,
Unë do të jem tretur nëpër kështjellat e ftohta
Që vizatuan egërsisht errësirat.
*Titulli i origjinalit: “Pres“
ObserverKult
——————————————————————-
LEXO EDHE:
Frederik Rreshpja: Përditë fluturojnë stinët
Fluturuan tri rosa në qiell,
Shpirtra të pyjeve të harruar,
Tingulli i këmbanës, si gjëmim hane
Këndoj rekuiemin e yjeve të rrëzuar.
Një vetëtimë e plagosur ra diku,
Si shpata e një klithme,
Mbi tokën e lodhur prej qiejve
Verbuar nga bronxi i shirave.
Fluturuan tri rosa në qiell,
Tri re dhe tri erëra.
O ju, shpirtrat e pyjeve,
Mbështjellur me dimrin e dhembjes.
Ç’të bëj në këtë peisazh?
Shpjermëni tek lumi që vdiq,
Në se kufomën e tij s’e kanë shpënë,
Erërat në qiell.
O Zot! Nga ç’qiell ra tërë kjo dhembje,
Që hënëzoi këtë dimër?
Përditë ikin shpirtrat e botës,
Përditë fluturojnë stinët.
——————————————————————————–
LEXO EDHE:
Frederik Rreshpja: Nëna ime, ti dhembje e pashuar
Nëna ime ti dhembje e pashuar,
Ka kaq vjet që rri në dhe të zi,
Edhe yt bir siç duket së shpejti
Do e lërë këtë botë, nënë, e di.
S’më vjen keq që iki kështu
Se asnjëherë i lumtur nuk kam qenë
Veç në pyjet ku xhindet vallëzojnë
Rreth drurëve të galvanizuar me hënë.
Shkoj te lumi ku qajnë ciganët
Për rërat e largëta me dritë
Po përse dreqin jam gatuar kështu
Të grindem me të tëra qeveritë?
POEZINË E PLOTË MUND TA LEXONI KËTU
