Nga R. Bertoldi
Mbas vitesh dhe ende vazhdojmë me e prue kafen në shtrat, çdo ditë si ditën e parë.
E bajmë edhe kur duhet të shkojmë në punë, me radhë: një mjes unë, një mjes ajo.
Anipse njeni prej të dyve del ma herët: përgatitë kafen dhe e vendosë qetësisht mbi komodinë edhe një puthje të shpejtë në ballë.
Nuk e kena thanë asnjiherë më za të naltë, por besoj se kjo gja asht tashmë një ritual i vogël për me u zgjue me buzëqeshje.
Asht edhe një mënyrë me ba paqe nëse një natë ma parë kemi debatu.
Një mënyrë me thanë “hej jam gjithmonë këtu”.
Sepse historitë e përsosuna nuk ekzistojnë. Ekzistojnë veç historitë që nuk dorëzohen kurrë.
E nuk ka randësi nëse ndonjëherë na përplaset dera në ftyrë:
përnjimend e randësishme asht sa herë kemi dëshirë me e rihapë.
Përshtati në shqip Arjola Zadrima
ObserverKult
Lexo edhe:
ARJOLA ZADRIMA: NJI NATË
Nji natë
duhet me m’dashtë krejt,
e mbasi t’më kesh dashtë
ngjitmu për qafë
aq sa gjithçka t’mundesh me dihatë
t’jetë parfumi jem,
ngjeshmi qukat për gushë,
heshtun ma ndij gjoksin
tuj m’plasë.
M’len buzët me t’ndukë
e mi paqo rrahjet n’mujsh
n’mos paça vdekë
prej dashunisë që s’thashë.
A e kupton tash
veç nji natë duhet me m’shpëtue
prej kësaj andërr
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
