Nana i ka pasë durtë gjithë vrragë
prej sapunit t’teshave
prej kazanit t’hekrit
tue kap’ për vegësh
tue i la e shpërla pesë fëmijë
…me reumë n’trup
Nji herë kur u pata kthy prej shkolle
i pata thanë: Nanë t’ka dekë lëkura n’kambë
Nana ma pat kallxue themrën e Akilit
me ma pushu marakun
Buzëqeshun m’pat thanë:
Qysh munet me dekë lëkura
kur unë gjallë jam
e vazhdoj me punë si kurgjo hiҫ
Unë pata mësu n’biologji
Se kur kamba ngelet pa ynyrë – thahet…
Nana s’deshi me ia pa kush lodhjen
as atëherë kur pat ra përtoke…
Ngritun pat qindru
para pushkëve që donin me hap vorre
kurrë nuk ka thanë tung e ki a boll ma
Nji jetë t’tanë
gjurmët e saj gjithkund…
Me e lidhë me zinxhirë nuk ish dorëzu
Nji jetë ka bajt rand
ka ҫa dru
ka pastru plagë
e në tryezë kurrë skamja nuk iu ka pa
Nji jetë
n’shërbim t’burrit, t’fmijëve, t’lagjes e kusherive
t’bukës e luleve n’oborr
tue shtrydh veten me qindru Nanë
si tana nanat e mahallës tem
t’qytetit e t’tanë Kosovës
tue shpresu se nuk shohin gja t’keqe n’fëmi t’vet
e që amshohen në epitaf para tyne
Jo se dojshin me e dorzu kohën e vet
me u shtri gjan e gat nji metër ndër tokë
me pushu bile nji herë
po se jetue kanë veҫ me jetu na
për tana herat.
ObserverKult
Lexo edhe:
