Ismail Kadare nderohet nga presidenti francez me titullin “Oficer i Madh i Legjionit të Nderit”

Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, mikpriti mbrëmë presidentin e Francës, Emmanuel Macron, i cili mbërriti në Tiranë, në kuadrin e vizitës së parë zyrtare që një president francez zhvillon në Shqipëri.

Ndalesa e parë e presidentit të Francës Macron ishte në Pallatin e Brigadave, ku në një ceremoni të posaçme, i dorëzoi shkrimtarit tonë të shquar Ismail Kadare, Dekoratën e “Oficerit të Madh të Legjionit të Nderit”.

“I dashur Ismail Kadare, ‘të jetosh është të luftosh’ thoshte Seneka, thënien e tij ju e keni shndërruar në ‘të shkruash do të thotë të luftosh’. Ju rritët një xhevahir arkitekture, qyteti i Gjirokastrës në një shtëpi të madhe plot dhoma bosh, që ju e popullonit me ëndrrat tuaja. Në vend që t’i këndonit optimizmit…, ju lejoni të depërtoni melankolia e jetës, mjegulla dhe rrebeshet e saj.

Një vend që jetonte para jush, para se ju të jetonit atje. I këndonit me vargje bukurisë së një qyteti që nuk e kishit shkelur kurrë. Ju ishit bërë për të jetuar në Paris. Ju nuk sillnit shishe vere, ju sillnit libra, libra, libra dhe shumë të tjera që ua dhuronit miqve shqiptarë si shishe me liri.

Në Tiranë ikja juaj solli protestat e para të studentëve që prej më shumë se 40 vjetësh. Ju kontribuuat në zgjimin e madh të popujve që ngritën perden e hekurt. I dashur Ismail Kadare ndonjëherë ju ndjeni keqardhje për ato vite që ju kanë shtypur. Liria, që u mbyllin gojën ka pëshpëritje më të forta, se britmat. Poet i Ballkanit, Rapsod i Evropës kam nderin t’ju ngre në gradën e Oficerit të Lartë në Urdhrin e Legjionit të Nderit”, tha Macron./ Top Channel

ObserverKult


takave

Lexo edhe:

SKËNDER RUSI: SIMFONIA E TAKAVE

Simfonia e takave, poezi nga Skënder Rusi

Ai ishte një regjistrues i marrë,
S’kishte zemër në gjoks, kishte disqe!
Jetonte brenda në një kitarë,
Atje e desh dhe varrin kur të vdiste!

Ia dha vetë atë formë sobalkës së tij,
Se atje do flinte me Bet’hovenin e madh!
Se atje do ish dhe zoti Paganin,
Edhe zoti Shubert, edhe zoti Moxart!

Kush tha se këta ishin të vdekur!?
Ai fliste me ta, qeshte, pëshpëriste!
Brenda kitarës së tij vetëm e shoqja,
E urdhëruar ishte të mos fliste!

Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:

ObserverKult