Nuk ka fitore në ostracizëm në të cilin dikush dëbohet nga grupet shoqërore ose profesionale, qoftë ai në internet, në mediat sociale, ose personalisht…
Një shembull është ai i Chrissy Teigen. Modelja dhe ylli i mediave sociale, dikur e quajtur kryebashkiakja jozyrtare e platformës po paguan çmimin që kur u akuzua për bullizëm nga disa personazhe.
Si rezultat, disa në mediat sociale bënë thirrje që Teigen të “dëbohej”. Termi tani është aq i kudondodhur, saqë praktikisht ka humbur kuptimin, por përafërsisht përkthehet në shfaqjen e mosmiratimit të një të famshmi duke injoruar ata dhe punën e tyre.
Teigen ka lundruar në polemika me një ndjesë të gjatë publike dhe ka marrë kohë për reflektim. Ajo shkroi në Instagram një mesazh në lidhje me depresionin që ajo përjetoi si rezultat i ngjarjeve të përjetuara.
Kathy Griffin, Sharon Osbourne, Ellen DeGeneres, Ellie Kemper, Jimmy Fallon dhe të tjerët mund të dinë se si ndihet Teigen.
Për ata që janë ndjerë të distancuar dhe të papërfillshëm nga audienca dhe i gjithë rrjeti, fitimi mund të nënkuptojë thjesht mbijetimin e tij.
Lori Levine, themelues dhe CEO i Flying Television, një kompani që krijon partneritete midis markave dhe personave të famshëm dhe siguron rezervime talentesh, marrëdhënie me publikun dhe këshillime të markave, thotë se kthimi nga anulimi nuk është i lehtë, por është i mundur.
Evoluimi i ostracizmit
Mospërfillja e të famshmëve nga fansat në shumicën e rasteve fillon në mediat sociale. Diçka sipërfaqësore e pakëndshme ose e çiltër dhe më e shpejtë se një Twitter me 280 karaktere dhe një yll kalon nga i admiruar në i poshtëruar.
Tanya Cook, një Profesore e Sociologjisë në Community Coolege of Aurora në Co, thotë se ostracizmi është në thelb një “bojkot” kolektiv i një personi dhe një mënyrë për t’i mbajtur të famshmit përgjegjës për veprimet e tyre.
Arti i faljes
Shanset e një personi të famshëm të dëbuar nga shoqëria për të kapërcyer krizën varen nga shkelja e perceptuar.
Një twitter pa ngjyra, shaka raciste ose homofobike, akuza për ngacmim ose përvetësim kulturor janë vetëm disa arsye që një njeri i famshëm mund të bojkotohet.
Veprimi i menjëhershëm nuk është gjithmonë më i miri.
“Ka sigurisht raste kur ka kuptim të marrësh frymë, të ndalosh së komentuari, dhe pastaj të kthehesh në një moment të përshtatshëm kur ke fjalët e duhura, kur ke një mesazh që është i rrënjosur në diçka që është autentike dhe e vërtetë”, thotë Millers për duke iu përgjigjur krizës.
“Kur ka zhvillime që duhet të ndodhin prapa skenave, ose brenda atij personi ose ata që kuptojnë se çfarë duan të jetë hapi i tyre i ardhshëm, ndonjëherë është më mirë vetëm të jesh i qetë për pak, të kuptosh cilat janë hapat e tu të ardhshëm, dhe pastaj të jepet një mesazh kur ka pak më pak vëmendje. Atëherë mund ta kornizoni rrëfimin duke ecur përpara. ”
Një “time-out” mund të nënkuptojë qëndrimin jashtë mediave sociale, qëndrimin në shtëpi dhe shmangien e paparacëve.
Falja është një “art jo shkencë”, shton Miller.
“Nëse publiku percepton që ju jeni hipokrit nuk do të funksionojë, dhe padyshim që varet nga ajo që keni bërë, por shpesh është shumë më keq të jesh hipokrit sesa shumë gjëra për të cilat njerëzit po hasin në telashe këto ditë. Thjesht duhet të mendoni nëse po përgjigjeni në një mënyrë që publiku ta perceptojë si të sinqertë dhe si të ndershëm? ”/lapsi
ObserverKult
Lexo edhe:
FERNANDO PESSOA: LETRAT E DASHURISË
Të gjitha letrat e dashurisë
Janë qesharake.
Nuk do të kishin qenë dashurie, po të mos ishin
Qesharake.
Edhe unë kam shkruar në vaktin tim letra dashurie,
Dhe ato ishin, si të gjithë të tjerëve,
Qesharake.
Letrat e dashurisë, nëse dashuron,
Duhet të jenë
Qesharake.
Mirëpo, në thelb,
Vetëm njerëzit,
Që nuk kanë shkruar kurrë letra dashurie,
Janë menjëmend
Qesharakë.
A mos do të më ishin përgjigjur vallë
Në ato kohëra, kur unë ende i shkruaja ato,
Me letra, të cilat do të kishin qenë gjithashtu
Qesharake?
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
