Poezi nga Jeff Weddle
Duke ia palosur rrobat
Shpirtit prej gome,
gruaja po fle,
fëmijët të mbuluar mirë.
“Në jetën time”
më shiton si
një përqafim i pëshpëritur.
Të gjitha vitet
takohen në këtë moment
të xhinseve të djalit
dhe çorapet e vajzës së vogël
dhe dhjetëra gjëra të vogla
që Jill i vesh dhe i hedh mënjanë.
Unë qaj shumë lehtë jo
veç tash
por ngandonjëherë.
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
Lexo edhe:
