Kalova kohë mbështetur pas murit të tejdukshëm.
Netët që nuk mund të flija,
shtrihesha në dysheme si një insekt,
duke parë reflektimin tim në çdo pllakë.
Nuk isha në trupin tim.
Unë isha një llambë që gumëzhinte… dikur
vajzë në errësirë tani,
duke lypur shikimin…
Nata u bë vendi im i preferuar për t’u fshehur,
ku mund të qaja, të bërtisja dhe të shëmtohesha.
Si të doja .
E lumtur kur dremisja dhe mendoja se isha në gjumë.
Duke dëgjuar shiun tek parajsa dërgon përmbytje
dhe degët rëndohen e dridhen duke iu afruar tokës si unë.
Pështyja fjalët e thëna dhe mundohesha të ushqehesha përsëri…
Përfundimisht, edhe me kokën në tualet,
isha e kënaqur nga vreri që nxirrja.
Dhe tërhiqesha zvarrë për në dritare,
të ndieja aromën që shiu i vjeshtës mashtruese kishte sjellë…
Pa shikimin e të njëjtave fjalë,
të njëjtave fytyra
që vetëm jargaviten, njësoj si kjo vjeshtë…
ObserverKult
Lexo edhe:
BUQETË POEZISH UJDISUN NË SHQIP NGA RIELNA PAJA
Ju ftojmë të lexoni një buqetë të zgjedhur poezish të autorëve të mirënjohur, përkthyer nga Rielna Paja:
Sylvia Plath: Zjarrmi 40°
Dëlirësi? Çfarë do të thotë?
Gjuhët e ferrit
janë shuar, shuar trefish
gjuhët e Cerberit të topitur
e të ngjallmë,
që gulçon te porta, i paaftë
të pastrojë duke lëpirë.
Tejza të ngjethura, mëkat, mëkat,
eshka këlthet
aromë e pashlyeshme
nga një qiri i shuar.
Dashuri, dashuri,
tymra të shterur shtillen rreth meje
si shajet e Isadorës.
Jam në tmerr
një shall do të kapet
dhe ankorohet në timon.
Tymra të tillë
të verdhë dhe të mugët
sajojnë elementin e vet.
Poezitë e tjera mund ti lexoni KËTU:
ObserverKult
