S’do të them:
heshtja më mbyt dhe më tapos.
I heshtur jam dhe i heshtur mbetem:
gjuha që unë flas është e një race tjetër.
Grumbullohen fjalë të ronitura,
pellgojnë, çisterna me ujë të vdekur,
të duash vuajtje të transformuara në baltë,
llum balte me rrënjë të spërdredhura.
S’do të them: që s’janë të denja,
as të thuhen fjalë të pa zonja
për të thënë sa di këtu pikërisht
në strehim, ku s’më njohin.
Jo vetëm baltë apo llucë tërhiqen
jo vetëm kafshë, të vdekura, pluskojnë,
amkthe fruta të fryra gërshetohen në bistakë
në pusin e zi ku gishtat shfaqen.
Do të them vetëm,
me ashpërsi, i vetmuar dhe memec,
që kush ka heshtur për sa unë kam heshtur
nuk mund të vdesësh pa i thënë të gjitha.
Përktheu: Faslli Haliti
*Titulli i origjinalit: “Poezia me gojë të mbyllur”
