(Strellc, Deçan)
Ish kanë ni saraç n’Pejë. Kta saraçt dajm ungjun rrinë tuj kepë.
Ish kanë qerrue ai saraçi; shum kohë ish kanë metë i qerruem. E sheh ‘i anërr ni natë qi me shkue tu nifarë kroni n’filan vên. Tjetër krue s’ka kërkun n’at krah, as ngat as larg, veç qaty â krue, me shkue tu filan kroni n’mal t’Strellcit n’Prapashti, ku âsht ni gurë i gatë, Guri i Sallakit. Çohet nesret, u kallxon djemve, u thotë:
-Ksi, ksi, ksi e kam pá ni anërr.
-Po, more, â kollaj me t’çue. Na e gjâjmë kronin.
E marrin, e hipin n’kali e shkojnë tu’ dvetë ku â’ filan kroni n’Prapashti. Kta çobât edhe i dinë krojet ku janë edhe e drejtojnë e e çojnë tu ai krue. I lan sytë, pin ujë, pushojnë pak. Nisin e i kfjellen sytë, tuj pá, tuj pá…i lán edhe ni herë, edhe ni herë.
Ka ba lazëm m’u zhdjergë n’kamë t’veta, pa e hipë n’kali e pa e prekë kush me dorë. U shnosh.
At ditë e sod kronit i ka metë emni Kroni i Saraçit, se aty iu shnoshën sytë saraçit. Kroni s’ka ndryshue hiç. Si â’ kanë qashtu âsht.
*Shkëputur nga libri i Anton Çettës: “Nga folklori ynë 1”
Përgatiti: ObserverKult
Lexo edhe:
