Poezi nga Mahmud Dervish
A vallëzove me engjëjt e vegjël
teksa ishe duke ëndërruar?
A të ndriçoi flutura
tek u dogj
në dritën e trëndafilit të përjetshëm?
A t’u shfaqën
fenikse të qarta.
a mos të thirrën në emër?
A e pe agimin
duke lindur nga gishtërinjtë
e njeriut që e dashuron?
A e preke ëndrrën me dorë?
Apo mbase e le ëndrrën që të ëndërrojë vetëm,
kur vure re mungesën tënde të befasishme?
Jo, assesi, kësisoj nuk flaken
ëndrrat e ëndërrimtarëve, pasi ata përvëlohen
duke e plotësuar jetën në ëndërr.
Më thuaj: si do ta kishe jetuar
ëndrrën tënde në një vend diku,
të të them se kush je!
Dhe tani
ndërsa zgjohesh kujto:
a i bëre keq ëndrrës sate?
Nëse po,
kujto
vallen e fundit të mjellmës!
Përktheu: Agron Islami
ObserverKult
—————–
Lexo edhe:
MAHMUD DERVISH: ASGJË NUK MË PËLQEN…
***
Asgjë nuk më pëlqen
tha një udhëtar në autobus, as radioja,
as gazetat e mëngjesit, e as kalatë mbi kodra.
Dua të qaj.
Shoferi i tha: “Prit të arrijmë në stacion
dhe i vetëm, sa të mundesh qaj!”
Një zonjë tha: “Edhe mua po ashtu. Asgjë nuk më
pëlqen. I tregova tim biri varrin tim,
ai e pëlqeu dhe fjeti në të, lamtumirën pa ma dhënë .”
Një universitar tha: “Edhe mua, asgjë
nuk më pëlqen. Kam studiuar arkeologji, pa
ia dalë të zbuloja identitetin në gur. Thua unë
të jem vërtet unë?”
Një ushtar tha: “Edhe mua, po ashtu, asgjë
Nuk më pëlqen. Unë gjithnjë e rrethoj një fantazmë
Që më rrethon.”
Shoferi idhnak tha: “Ja pra
U afruam në stacionin e fundit. Prandaj, përgatituni
Për të zbritur…”
Ata sakaq ulëritën: “Duam atje, përtej stacionit.
Kështu që, jepi shko!”
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
