Dëgjojeni këngën Jon, kënduar nga Marsela Çibukaj:
Më erdhe në një kohë të dëshpëruar
Me dhimbje… Jon!
Kur anijet si fantazma
Nëpër det me aventura
Klithnin: Liberta !
Dhe sytë i kish aty gjithë Shqipëria,
Ajo dinte si duronte
Po i shkuleshin filizat
Deti u bë mal me njerëz,
E toka det me lot.
Dhe ty për herë të parë të puthte drita
Ti linde… Jon!
Nuk e dije ç’ish gëzimi
As dhimbja as mjerimi,
Qe flakë, godet e rrudhë një tokë.
Sot me gjithë foshnjet në botë je njësoj
Si ata ti qesh e luan,
Kjo është vetëm nisja juaj,
Por do rritesh do kuptosh,
Se fatet s’janë njësoj!
Bekimin merr nga mua
O shpirt i patrazuar
Një fjalë të thënë ma dëgjo:
Zinxhira të praruar ty kanë për të ofruar
Por prapë je skllavëri
Jon, ky emër marrë nga deti,
Jon, me këngë vale tund djepin,
Jon, dhe ti ja ndjeve aromën,
Ta kesh per jete me vete…
Jon, po të lundrosh me këtë emër,
Jon, e të takohesh me vëllezër,
Jon, do të mjaftojnë dy duar,
Të thuash se je, ti je je Jon!
ObserverKult
Kliko edhe:
MARSELA ÇIBUKAJ, MES LOTËVE: JAM NISUR ME GOMONE PËR ITALI
Unë isha shumë e vogël, nuk i kisha mbushur ende 8 vjeç, mami dhe motra 2 vjeç dhe jemi nisur me gomone. Mbaj mend frikë, terror, trishtim, shumë pyetje për të ardhmën, çfarë do ndodhte më vonë.
Ardit Gjebrea: Ti ke ikur ditën apo natën?
Marsela Çibukaj: Natën dhe ishte hera e parë që unë shikoja detin natën i cili transformohet në një diçka të zezë, të errët, të frikshme e të pabesë. Ne kemi qenë dy vajza të vogla, të parat që hipnin në atë gomone. Ne rrezikuam, nuk e dinin se na prishte se çfarë do na ndodhte. Jemi nisur në orën 11 të darkës, u zhytëm në det derisa mbëritëm tek gomonia, na tërhoqën sipër disa djem. Në anën tjetër të detit na priste babi që ishte nisur më përpara me gomone.
Tekstin e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
