Kur Nelson Mandela ishte student, një mësues i tij kishte antipati për të dhe e shprehte këtë hapur fare, pa u kursyer në batuta dhe ironi. Mbiemri i tij ishte Peters.
Një ditë, ky po hante drekë në mensë, kur Mandela erdhi me tabakanë e tij dhe u ul ngjítur me mësuesin.
Ai iu drejtua: “Zoti Mandela, ju nuk e kuptoni ndoshta, por një derr dhe një zog nuk ulen kurrë bashkë për të ngrënë”.
Mandela nuk e humbi kontrollin. Përkundrazi. Ai u përgjigj me qetësi: “Mos u shqetësoni, profesor. Unë do të fluturoj larg tani dhe kaq”.
Ai shkoi te një tavolinë tjetër.
Peters nuk e priste atë përgjigje. Të nesërmen në klasë ai bëri këtë pyetje: “Hej, zoti Mandela. Nëse do të ishít duke ecur në rrugë, dhe do gjènit një pako. Brenda saj ka një çantë më dije dhe një tjetër me para, cilën do të zgjídhnit?”
Pa ngurruar, ai u përgjigj: “Atë me pare, sigurisht”. Peters këtë priste. Duke buzëqeshur, u përgjigj: “Unë në vendin tënd do të kísha marrë atë me dije”.
Mandela ngriti shpatullat dhe u përgjigj: “Të gjithë marrin atë që nuk kanë, profesor”. Peters në këtë pikë e kíshte humbur toruan, saqë në fletën e testit të Mandelës shkroi “idiot”.
Ai mori fletën e testit dhe u ul në bankën e tij. Po mendonte për një përgjigje perfekte dhe e gjeti. Disa minuta më vonë, ai u ngrit, shkoi te mësuesi dhe i tha: “Zoti Peters, keni fírmosur fletën e provimit, por nuk më keni dhënë një notë”.
Përgatiti: ObserverKult
Lexo edhe:
MANDELA: VËSHTIRËSITË E JETËS DISA I LODHIN, TË TJERË I FORCOJNË…
ObserverKult
