U zgjova nën të mungesës kaltërsi
Në mesditën e pafund të melankolisë.
Hithra mbi rrënoja thith diellin e të vdekurve.
Qetësi.
Ku më paske sjellë Mëmë e verbër, jeta ime?
Në cilin ferr kujtimesh ku përsiatet bari,
Ku oqeani i kohëve kërkon qorras brigjet e tij?
Qetësi.
Jehonë e humnerës, më thirr! O marrëzi,
Njomi lulet e tua të verdha në kroin ku un’pi
Që ditët e shkuara të mërgohen prej meje!
Qetësi.
Ju që krijuat, ju që më shkallmuat,
Drejt jush aloeja, zemra e honeve, u shti,
At! Do të gjej paqe nën këmbët tuaja të vrara?
Qetësi.
Përktheu: Zimo Krutaj
*Titulli i origjinalit: “Vetmi”
ObserverKult
————
Lexo edhe:
