Poezi nga Petrit Ruka
Në lagjen tjetër, një kafe e hidhur,
Kushton dhjetë lekë më pak,
Të tre bastunët e tyre drejt saj…
Trak – trak, trak- trak, trak-trak.
Pas tyre unë me qyqet në gjak…
Sa e gjatë kjo rrugë për gjunjët e lodhur,
(Më “i riu” me valvul në zemër,)
Të dobët sa qesja e ilaçeve në xhep
I anon dhe ecja merr shtrembër.
Pas tyre unë me shpirtin në thembër…
Të pestë me rrobat të blera tek “Gabi”
“Republikën” e mbajnë mbi kokë,
Mbi kapelen e tyre qiejtë shqiptarë
Rënkojnë po s’dëgjohen në tokë…
Të pestë të ulur me kafen e lirë
Nga ajo që vjen era baltë,
I thonë sho-shokut do bëhet më mirë,
Se boll vuajtëm. Mjaft!
Pas tyre unë… dhe kafja që pi-
Tri gllënjka me naftë.
Ai që ka radhën sot të paguajë,
Numëron në xhep monedhat me dorë,
Dalin a s’dalin, dreqi e marrtë,
në shpinë i bie borë…
Pas tyre rrak-shtrak,… rrak-shtrak,
poeti i gjorë…
Të lumtur ngrihen …Dhe sot u panë,
Si dihet gjer nesër fatit “pa faj”…
Pas tyre këngën e mykur në grykë
E lidh komb të mos qaj…
Po Atdheu, atdheu, ku është që s`e shoh,
Do jetë shkrehur në vaj?
ObserverKult
—————————-
Lexo edhe:
PETRIT RUKA: BESA E KOSTANDINIT
Ose legjenda e Fjalës së Dhënë
1.
Si kaluan nëntë vjet
Më shumë vdekje se sa jetë,
Kur ra shiu i kuq me borë
Mbi Dodonëz, në Tomor,
Një të diel të shpirtrave,
Zonja Mëmë u ngrit në këmbë,
Siç ngrihet jeta mbi rëngë*
E dha urdhër që t’i mbrehnin
Kuajt e zinj frerë-argjend
Për në tempullin e shenjtë.
Poezinë e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
