Ka një park ku vetëm gri shikon
Edhe në darkë dhimbje vathësh, tokëzash
dridhje shpirti parkun e kënaq
Trotuaret, tingujt, vuajtjet vallëzojnë mbi park
E më pas me hap një tren harresash
mundohet të më kapë.
E në krahë kam netët
Që ëmbël më vajtojnë
Hej park kthema vajzën
Që lehtë ti këndoj.
Më kanë thënë se e kanë parë
Mbi një lot duke qarë
Dua sytë ti shoh prapë
Ti flas fjalë si i marrë.
Në errësirë flokët mi prek
Gotën time kanë lënduar
Aromë e vajzës po më pret
Nuk më lë as për t’u larguar.
Para meje buzëqesh nga pas liqenit gri
Unë lundroj mbi valët e ndjenjës time
që nesër do të më ikë
Mërmëritjet që vrapojnë pa mua nëpër shi
Ndezin vonë në park një dritë kujtimesh
dhe i shuajnë përsëri.
E në krahë kam netët
Që ëmbël më vajtojnë
Hej park kthema vajzën
Që lehtë ti këndoj.
ObserverKult
————————-
