Sa herë të kam pritur
te vendi që ne dimë.
Mes shiut rrëke,
kur era fryn stuhi.
Të dy të lagur, strukur qëndronim
e s’ndjenim ne vetmi.
Vetë më mësove
se dashuria ka diell dhe në shi.
Vetë më mësove
se dashuria gjithë qiellin ka çati.
Mes qershive mjaltë qëndruam ne të dy.
Kokrrat që nga lart pikonin lëng në sy.
E zgjatëm duart, përkulëm degët,
por kokrra s’morëm dot.
Ty të mos kisha pranë ato çaste
e etur do të ndjehesha edhe sot.
Ty të mos kisha pranë ato çaste
e etur do të ndjehesha dhe sot.
Një ditë buzë detit më pyete si fëmijë
“Vallë dashuria a deti ka më thellësi?”
Pastaj i dashur kokën mbështete,
përgjigje prisje kot.
S’di në ç’thellësira humba e tëra,
por di se s’dilja dot.
Sa herë të kam pritur,
tek vendi që ne dimë.
Mes shiut rrëke,
kur era fryn stuhi.
Të dy të lagur,
strukur qëndronim,
e s’ndjenim ne vetmi.
Vetë më mësove
se dashuria ka diell dhe në shi.
Vetë më mësove
se dashuria gjithë qiellin ka çati.
Këngën mund ta dëgjoni duke klikuar KËTU
ObserverKult
———————————–
Lexo edhe:
BABË, PSE U DËSHPËROVE AQ SHUMË KUR LINDA?!
Babë, pse u dëshpërove kaq shumë kur linda, a nuk jam edhe unë gjaku yt?! Edhe unë mund të bëhesha krenaria e lumturia jote.
Letër familjes që pata dhe asaj që nuk do ta kem kurrë
Unë ekzistoj dhe kam ekzistuar. Nanë, kam qenë aty kur e more vesh që do të merrje këtë emër.
Kam dëgjuar lutjet tua netëve të vona që të isha djalë, sepse kështu do të bëheshe me trashëgimtar e familja do të të donte më shumë, do të të mbronte e do të kishte kush të kujdesej për ty kur të plakesh.
Isha aty teksa dëgjoje mitet e të tjerëve teksa të thonin se ishe zbukuruar, prandaj ndjenin keqardhje se do të lindje vajzë….
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
