Sabit Rrustemi: Një botë e etur buzët tona i pret

sabit rrustemi

Ngecëm diku sonte
ecjeve të përhëna kah njëri tjetri
derisa na gjeti shiu

Nga dallgë reshë të dendura
u rrëmbyem e u përziemë
përplasjeve e përndezjeve
duke u shkrirë e skutluar
sumbullave të ujta
fshehtas
pa na parë as nata

Dashuria që ndezi dejtë tanë
shtigjeve të ajrit u lag diku
ajo endacake e natës së vonë
u lidh fjongo në ndonjë lajthi

Kot vetëtojnë sytë e tu
e gjëmojnë fërkimeve
eshtrat e mia

Ai çast i ëndërrt është fshehur
aty ku s’preket
të qetë s’na lë
as mua
as ty

Mungesa e ardhjeve shtresohet
palë – palë damarëve të zemrës
pulson dhembje

Mbetur mes mishi e thoi
pritja shpon e thumbon
si një therë e moçme
që s’nxirret
e s’durohet

Pa u prekur gishtash
pa u shpuar sysh
e buzësh
dalja e saj n’dritë
vonohet

Deri në një pikëtakim ëndrrash
vetëm sa sharron thellësive pa fund
kjo zjarrmi e ëmbëlt

Tej atij fundi
ku shiu i kësaj nate nuk depërtoi
një botë e etur
buzët tona i pret