Kjo natë
si një ëndërr e ëmbël vere
petaleve tua është mbështjellur
Ajo zemër luleje me aromë
shpirtin ma ka dehur
Si të të afrohem
prej asaj raceje ilire që rri te porta
e një foleze grerëzash që sogjojnë dritaren
Deri n’atë floknajë pylli
as shteg as hënë
as dhe një shenjë e vockël grishjeje
Rrotull sillem e mbështillem
si ajo kulpër gardhi
nën qiellin e syve Tu
Merrmë nën krah
nën atë strehës të bardhë gjiri
fshehmë
deri në një ditë tjetër
që mbush mëngjesin sall dashuri
