Teksti: Arif Demolli
Ishte vonë të bija në dashuri
Aty ishin gruaja, femijët e mi
Por kur kalove pranë kopshtit tim
Shpirtin se ç’ma dridhi një shqetësim
Po ti s’dije gjë as s’më shikoje fare
Se të trazonin shikimet djaloshare
Aq të bënte për fqinjin e hutuar
Midis librash e kopshtit të lulëzuar
Ku ishe fshehur e s’të kam parë
Ti lulëzove kaq papritur
Paj thjesht më vinte për të qarë
Bukuria jote më ka mahnitur
Ku ishe fshehur e s’të kam parë
Ti lulëzove kaq papritur
Paj thjesht më vinte për të qarë
Bukuria jote më ka mahnitur
Bukuria jote më ka mahnitur
Midis pemësh rrija e prisja n’ethe
Që të të shihja së paku nëpër gjethe
Për një çast të ndihesha i ri
Dhe te çmallesha me atë bukuri
Kur erdhën krushqit nga një qytet tjetër
Dhe zbrazën një pushkë në stilin e vjetër
Një gjethe e verdhë te këmbët më ra
Kopshti dhe shpirti m’u bënë Sahara.
Këngën mund ta dëgjoni duke klikuar KËTU
ObserverKult
Lexo edhe:
