Si ta kem Fytyrën e Nanës
Kur ajo vjen mbasi bie terri
E ma vjedh gjumin prej syve?
Kërkon t’i veshi pantollat e fëmijnisë
T’ia them këngës për dhëmbin e syrit
Ta qes plisin në një sy.
Në gojë përshëndetja: udha e mbarë!
Si ta gjej Fytyrën e Nanës
Kur unë ndezi dritën
Ajo largohet e nuk flet?
Ja lypi përqafimin
Ja lexoj librin e shurdhët
Ja rigoj fjalët me lot
Shikimin në gropat e syve.
Si ta bëj Fytyrën e Nanës
Ta qes para vetes në mur
Kështu bëhet Natyrë e vdekur.
Përmend babën, vëllazërit, motrat
Thotë jam bërë i sertë nga goja
Se rrudhat po ma prishin ballin
Qe tri vjet me radhë pa ndalë.
Si ta kem Fytyrën e Nanës
Kur ajo vjen mbasi bie terri
E ma vjedh gjumin prej syve?
Herrma barin e njomë mbi varr
Zbulo mishin e gjallë të Dheut
Lutjen lidhe në buzë si lulen
Mos e harro zejen e shkrimit.
Si ta harroj Fytyrën e Nanës?
Ngris duart lakuriq kah qielli,
Qielli është i zbrazët.
Hiçmë prej syve, mbajmë në zemër!
ObserverKult
———————
Lexo nga po ky autor edhe:
SABRI HAMITI: BIOLETRA POETIKE
Nga Sabri Hamiti
(Imagjinata)
Poezia është arti më personal e më universal.
Për të parë fazat e abstragimit të saj në pamje më konkrete le të përdorim rrethin si figurë universale, pra rrethin universal të krijimit, duke e matur atë me rrethin personal të krijimit.
Rrethin universal të krijimit e ndajnë dy boshtet: ai vertikal, ku rrijnë Dheu e Qielli, dhe ai horizontal ku rrijnë Uji e Zjarri, katër figurat themelore të krijimit. Për të parë më qartë faza të krijimit të poezisë, duhet të provohet që ky rreth universal të matet me rrethin personal të krijimit të poezisë ky hyjnë elemente të reja.
Tekstin e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
