Më kot përpiqesh më kot përmbysesh më kot Do të vdesësh tri ditë para festës së luleve Më kot shtyhesh kot djersitesh kot Acari të ndjek pas ngrica të hy në gjak Më kot shtrëngon duart mbledh këmbët më kot Shigjeta helmi e mërzia zemrën ta therrin Më kot qeshesh kot nënqeshesh më kot Vajin e kulluar e pi apo e ha me bukë Më kot zgjohesh kot këndellesh më kot Të këndohet kënga e gjumit të rëndë Funerali shtyhet si nëpër gjumë mëngjesi Bora mblidhet në topa verbohet sa vdekja Kuajt e zi ngrohin njëri-tjetrin me fryma Kamxhiku fishkëllon në erë fiu-fiu Në plafin e bardhë shkëlqen zi zbraztësie Nisen vijat e zeza deri në pambarim Dhe piqen diku ku syri humb shikim E te dera përdredhet vaji humnera Shtrydhesh shtyhesh nxjerr frymën e fundit Para çilet një fytyrë e bukur si lule Nga barku ndjell klithjen liri liri Vështron hapjen e horizontit të bleruar Shkëlqejnë mija sy të shpresës Pa shih lulja – vjollcë e mashtron borën Dallëndyshja pushon në strehën e syrit Fytyra e bukur të bëhet lule-erë E ti përkulesh ta kapësh të mashtrohesh Ta marrësh këngën me veshët shurdhë Por ah ja si fshihet gjithçka përpara Dallëndyshja vizatim në kornizë të zezë
