Sergej Esenin: Sa e bukur ish Tanjusha
Lexon: Leka Sefla
Bukurinë që kish Tanjusha nuk e kish tjetër në fshat,
jeleku ngjyrë all qëndisur ç’i këndonte n’atë shtat.
Mbrëmanet mbërriti Tania buzë përroit mbi një gardh,
ndërsa hëna lodërzonte përmbi mjegullën e bardhë.
Vjen djaloshi me kokë ulur, i rri pranë edhe i flet:
-Shpirt, me tjetër do martohem, lamtumirë, mbeç me shëndet!
U zbardh vajza porsi vesa, iu zbeh çehrja si qefin
dhe gërsheti si nepërka u përdrodh, i helmoi gjinë.
-Oh, ti mik, me sytë e shkruar, fat të mbarë po të uroj
dhe unë, erdha të të thoshja se një tjetër dashuroj!
Në mëngjes gjëmojnë kambanat shkon karvani me dasmorë,
dhe një çift, fytyrë – mbuluar mbrrin në kishë të verë kurorë.
Nuk janë gjelat kobëndjellës – fisi i Tanjes po vajton,
shkëlqen tehu i një sëpate dhe kthen gjëmën në jehonë –
Kish kurorë të kuqe gjaku, përmbi vetullën e trishtë.
-Sa e bukur ish Tanjusha, sa e ëmbël dhe e brishtë!
Shqipëroi: Arqile Garo
Lexo edhe:
“DO TË DËRGOJ NJË PUTHJE ME ERËN” LEKA SEFLA LEXON NERUDËN
ObserverKult
