Sherafedin Kadriu: Sikur të bisedoja me nanën

Poezi nga Sherafedin Kadriu kushtuar Nanës Tereze

Do t’i thosha

Për do mote
Të vështira
Duke i pritur do kohë të mira
Kam ngrënë nga buka jote e shenjtë
Nanë

Në njëmijë copa e patëm ndarë heshtjen
Kur ushqenim shpresën e Ditës sonë

Ti
Sintaksën e shqipes e begatoje gjithnjë
Me gjuhët e botës që flisnin për Ty

E ne
Me emrin tënd e ngjitnim Gurin e Sizifit
Për çdo ditë të lume
E s’jepeshim

Se të kishim ty
Kohë që erëmonte
Si Lulja Gonxhe

Në shtëpi
Në rrugë
Kudo
Buzëqeshja ndriste si drita e Hyjit
Në fytyrat e heroizmit modern

Me shembullin tënd
E me bukurinë e Lutjes përballë ankthit të kohës
Ia hapëm portën Lirisë

Tani
Përmes dritës së përjetësisë
Nga qiejt që s’preken

Emri Yt

Mbi harresën tonë orë e çast dritëson.

ObserverKult


Lexo edhe:

SHERAFEDIN KADRIU: ÇAFKAT

Që kur di për ju, të zeza ju kam parë

***
Sonte
Në këtë muzg që sapo ka nisur
Ç’ju keni turrë drurëve të pakët të pyllit
të Spitalit tim
Në këtë shkurt pa borë si vetë dimri i këtij viti

***

Hej, ngadalë se do t’ma thyeni edhe xhamin e dritares
Mijëra jeni, jo më pak
Kurrë kaq shumë nuk ju kam parë

***
Edhe e zeza paska një të bardhë

***
Çfarë flatrash paskëshit
Sa drejtimesh merrni
Përballë-kaloni, anashkaloni, parakaloni
Sa shpejt ktheheni, e se kur ndaleni
Niseni sërish
Si nuk ndesheni asnjëherë
Çfarë shoferë!

***
Sonte
Do të ha nga mishi i juaj i thartë…

Poezinë e plotë e gjeni KËTU